Samen voor een eerlijker festival

Afgelopen week presenteerde de European Broadcasting Union (EBU) de langverwachte resultaten van het onderzoek naar stemfraude op het afgelopen songfestival. In de aanloop naar die revelatie hadden verscheidene media zich al schuldig gemaakt aan wilde speculaties en grove beschuldigingen. Wij van ESF Magazine hebben steeds getracht een voorzichtigere lijn aan te houden: eerst de feiten, dan pas conclusies trekken. Het leek ons bovendien gevoelsmatig zeer onwaarschijnlijk dat een deelnemende omroep zich aan wanpraktijken schuldig zou maken.

De redactie is blij met de uitkomst van dit onderzoek, waaruit blijkt dat dit inderdaad niet het geval is. De pogingen om de uitslag in 2013 oneerlijk te beïnvloeden, zijn tijdig gedetecteerd en de ‘verdachte stemmen’ zijn niet in de uitslag opgenomen. De uitslag was dus ‘volledig terecht’, in de woorden van Sietse Bakker (Event Supervisor EBU), en bovendien waren bij de fraudepogingen geen deelnemende omroepen betrokken. Daarmee kunnen de namen van een aantal onnodig besmeurde Songfestivaldeelnemers nu eindelijk worden gezuiverd.

Songfestival is nu ook weer Oranjekoorts

De finale van het Eurovisie Songfestival is het best bekeken televisieprogramma van 2013. Bijna 4,9 miljoen kijkers keken gemiddeld naar de finale, waarin Anouk Nederland voor het eerst sinds jaren weer in de top tien bracht. Het Songfestival versloeg daarmee nipt de inhuldiging van Willem Alexander op 30 april (4,8 miljoen kijkers).

De Songfestivalfinale kende hoge piekmomenten met vermoedelijk meer dan 6 miljoen kijkers tijdens het optreden van ‘Birds’ en de puntentelling. Ook de halve finale van het Songfestival scoorde goed met ruim 3,7 miljoen kijkers en een derde plaats in de eindejaarlijst. Anouk schaart zichzelf nu in een rijtje met de EK-wedstrijd Nederland – Duitsland (2012) en Boer Zoekt Vrouw (2011).

De Anouk-lijn blijft behouden

De TROS maakt op 25 november bekend welke artiest Nederland gaat vertegenwoordigen op het Songfestival. Het bericht over die datum heeft de storm rondom het festival doen oplaaien. Overal worden namen geroepen, tweets verstuurd en showbizzitems gemaakt. Maar wat weten we nu eigenlijk?

Het grote nametaggen is begonnen. En dan heb ik het niet over de Facebooktags van collega Gert Waterink die de afgelopen week in zijn enthousiasme elk Songfestivalnieuwsbericht met de hele redactie wilde delen. Nee, ik heb het over de namen van Waylon, Ilse de Lange, Armin van Buuren en andere Nederlandse topartiesten. Zij werden de afgelopen week meermalen in verband gebracht met het Songfestival.

Rap mainstream maken

In de laatste blog van dit seizoen leg ik me nog één keer toe op mijn grote hobby: trendwatching. Welke genres hebben de wind mee? Hoe verhoudt het Songfestival zich tot de wereld van de globale popmuziek? Dit jaar haalden opnieuw vier kleine liedjes de top tien. Maar interessanter is misschien het uitblijven van succes voor bijvoorbeeld dubstep en rapmuziek.

De top tien van dit jaar bood ons grofweg vier verschillende genres. De winnaar was een ethnopopsong; verder hadden we twee alternatieve liedjes, drie grote ballades en vier kleine liedjes. Het tijdperk van kleinschaligheid is dus nog zeker niet voorbij, al moet gezegd worden dat de kleine liedjes dit jaar wel plek 7 t/m 10 innamen.

Een nieuwe generatie Songfestivalfans

“Een nieuwe generatie jonge fans ziet Nederland voor het eerst op het scorebord”, schreef redacteur Gert Waterink van de week in zijn artikel op ESF Magazine. Op mij heeft die uitspraak nét geen betrekking. Ik ben van 2003, en heb dus voor Anouk nog twee schamele finaleplaatsen meegemaakt. Toch hoor ik gevoelsmatig ook bij die Lost Generation, die een hele serie mislukkingen heeft moeten aanschouwen.

Van de teleurstelling bij Glennis Grace tot de berusting bij Edsilia en Hind. En van de schaamte bij De Toppers en Vader Abraham, tot de ijdele hoop op Joan Franka. Mijn generatie heeft het allemaal meegemaakt. Onze eerste herinneringen aan het Songfestival zijn, wat Nederland betreft althans, een serie mislukkingen. Dat maakte het niet altijd makkelijk om het festival trouw te blijven.

Gaat het toch weer om de liedjes

Het is de week na het Songfestival. En in plaats van over de liedjes, wordt er opnieuw vooral nagepraat over onregelmatigheden in de puntenverdeling. Het gezeur komt niet uit Nederland; nu Anouk een goed resultaat heeft neergezet houden Nederlanders wijselijk de mond dicht. Het zijn dit keer de Russen die zich, ondanks hun vijfde plek, beklagen. Waarom scoorde de ballade ‘What if’ zo opvallend weinig punten in de ‘bevriende’ oud-Sovjetstaten?

De vermeende ‘vriendjespolitiek’ op het Songfestival is een mythe. Dat bleek eens temeer tijdens de finale van het afgelopen Eurovisie Songfestival. Burenstemmen zijn niet gegarandeerd – ze verdwijnen als de kwaliteit van de inzending tegenvalt. Voor mijzelf was dit geen schokkende ontdekking. Maar niet iedereen kon deze feiten en inzichten zomaar accepteren.

Veilig thuis

Dinsdag 21 mei om 22.00. Tweeëntwintigste liveverslag vanuit ons appartement in Malmö. De slotdag in Malmö. Uitrusten voor een geweldige laatste avond.Ik ben weer veilig thuis. Twee bewogen weken heb ik achter de rug. Een geweldige tijd in Malmö, met emotionele pieken en dalen, tot de finale aan toe.

En die verliep dan eigenlijk wel weer heel rustig. Jill, Dennis en ik pakten vroeg de trein naar de Malmö Arena. We kwamen toch pas laat aan door de immense drukte, maar door goed op te letten waren we vrij snel langs de barrière tot bij het voorste vak staanplaatsen. We sloten aan bij een groepje Nederlanders waar ook Erik bij stond, helemaal vooraan bij het kleine podium waar Anouk zou staan.

Tot het einde meemaken

Zaterdag 18 mei om 17.00. Eenentwintigste liveverslag vanuit ons appartement in Malmö. De slotdag in Malmö. Uitrusten voor een geweldige laatste avond.

De laatste dag in Malmö. Als je althans de hectische vertrekmomenten morgenochtend niet meerekent. Het is de dag van de finale. Ik heb er een luie dag van gemaakt. Het meeste werk is immers al gedaan, en ik wil fit zijn om te genieten van finale & afterparty.

Siren in my head

Vrijdag 17 mei om 22.00. Twintigste liveverslag vanuit het perscentrum in Malmö. Waas in mijn hoofd. Lopen op mijn laatste benen.

De Songfestivalweken lopen op hun einde. En ik loop op m’n laatste benen. Dat wil zeggen: lopen gaat eigenlijk nog wel prima, en als ik schrijf, haal ik God-weet-waar de concentratie vandaan. Maar gewoon, bij elkaar zitten en gesprekken voeren, dat lukt vandaag niet. Het late feest van gisteravond bovenop de twee drukke weken die achter mij liggen, is daar debet aan. Er hangt een waas in mijn hoofd.

Dringen voor de beste plekken

Vrijdag 17 mei om 12.00. Negentiende liveverslag vanuit ons appartement in Malmö. Dringen om vooraan in de arena te komen; daarna een topfeest in de Euroclub.

Het was een mooie dag gisteren. Want ja, vrijwel al mijn persoonlijke favorieten zijn gesneuveld, maar ik heb het tenminste op tijd aan zien komen. Daarmee viel mijn voorspelling nog vrij goed uit en had ik weer acht van de tien landen correct. En wie er ook door gaat, van de show geniet ik toch, alsmede van de toffe afterparty.