Trijntje moet het van de jury hebben

Na de pure kwaliteitsliedjes van Anouk en de Common Linnets wordt Trijntje’s Songfestivallied gezien als voer voor televoters. Maar is dit wel terecht?

De Nederlandse succesliedjes van de afgelopen twee jaar werden vooraf aangeduid als ‘typische juryliedjes’. Ik deed daar zelf volop aan mee, door in radio-interviews te suggereren dat Nederland zich in de toekomst meer op televoters kon richten (bijvoorbeeld door een DJ in te sturen). In werkelijkheid bleek dat ook televoters de pure, kleine bijdragen van Anouk en de Common Linnets konden waarderen.

Adem in, adem uit

Lisa, Amy & Shelley hebben The Voice gewonnen. Zij deden mee aan het Junior Songfestival dat in Nederland georganiseerd wordt. Durven we deze kerst weer eens te dromen van een volwassen Songfestival in Nederland?

Toen ik gisterochtend de Metro opensloeg, kwam ik erachter dat The Voice winnaars O’G3NE in werkelijkheid Lisa, Amy & Shelley zijn. De drie meiden deden in 2007 voor Nederland mee aan het Junior Eurovisie Songfestival met hun liedje ‘Adem in, Adem uit’. Inmiddels gaan ze blijkbaar door het leven onder een aparte artiestennaam, maar toen ik die had ontcijferd, vond ik het stiekem toch leuk voor ze.

Twijfels, spanning, lijstjes

Zaterdag 10 mei om 13:30. Het is de dag van de finale. De lijstjes zijn, op Emma na, allemaal ingevuld. De prijspool loopt. De wedkantoren draaien overuren. Ilse en Waylon trommelen nerveus op de bankjes van hun kleedkamer. En wij zitten in ons appartement, de laatste dingen af te ronden. De reis zit er alweer op, en het is vreemd om je dat te realiseren. 

De redactie vertrekt dit jaar wel een dag later dan andere jaren. De gedachte daarachter is dat we na de afterparty kunnen uitslapen. Zondag wordt een hangdag; lekker met elkaar napraten over de uitslag. Gedeelde smart is halve smart, en gedeelde euforie telt dubbel. Maar het Songfestivalseizoen – dat eindigt toch echt vanavond al.

Dag van verbetering

Zaterdag 3 mei om 11:30 uur. Het was de dag van Dennis’ verjaardag, maar ook de dag van ESC Daily. Net als vorig jaar stak ons team met kop en schouders boven de concurrentie uit, de hele dag door waren we de snelste met repetitievideo’s. Dat was leuk om te doen, zeker als het goed gaat.

En dat terwijl ik niet eens het gevoel heb dat we ons over de kop gewerkt hebben. In de eerste pauze, bijvoorbeeld, namen we de tijd om Dennis te verrassen met een grote verjaardagstaart (want cheesecake alleen is niet genoeg, natuurlijk). Namens het ESC Daily Team, nogmaals gefeliciteerd. En zingen, natuurlijk! Happy Birthday!

Leve de dag van de arbeid

Donderdag 1 mei om 13.30 uur. Lang leve de dag van de arbeid! Na onze eerste Euroclubavond konden we, Goddank, uitslapen. Rond 03:30 lagen we in bed, maar met dank aan de socialistische Deense volksaard werden we ook pas rond 09:30 vanochtend wakker.

De avond was in ieder geval geslaagd. Door de rustige dag gisteren konden we enigszins bijtijds uit het perscentrum vertrekken. We pakten uit tijdnood toch maar weer Burger King, waarna Dennis vrij snel eaters remorse had en Jill haar frietjes niet op kreeg. Vanavond gaan we toch maar proberen zelf wat te koken.

Ierland doet Jan Dulles na

Woensdag 30 april om 23.30 uur. Vandaag is inderdaad een rustigere dag dan gisteren. En dat komt ons allemaal niet verkeerd uit. We volgden de repetities op ons gemak – en met ‘we’ bedoel ik dan de redactie van ESF Magazine, aangevuld met Brandon en Mihalis van ESC Daily. Dat duo verzet veel goed werk, waardoor de druk op Dennis en mij flink verlicht wordt.

Mijn belangrijkste taak voor vandaag werd er daardoor echter niet makkelijker op. Ik ben verantwoordelijk voor het nieuwsbulletin What’s another Minute, maar dat was vandaag moeilijk te vullen. Naast de repetities gebeurt er hier nog weinig.

Nu echt aan de slag

Dinsdag 29 april om 19.00 uur. We zitten in de break tussen de repetities van Portugal en Nederland. Het echte Songfestivalwerk is – voor mij – nu pas begonnen, maar de eerste positieve reacties op ons werk komen al binnen en de bezoekerscijfers zijn meteen hoog. Ik zeg: goed begonnen.

Gisteravond waren we de laatsten die het perscentrum verlieten, en pas rond een uur of twaalf ging het licht uit in het appartement. Dat was voor mij niet zo’n probleem, maar de doodvermoeide Jill en Dennis waren mij rond die tijd behoorlijk zat. De volgende ochtend werd het immers ook al weer Scandinavisch vroeg licht.