Denderend feestje

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Een Azerbeidzjaans woordenboek ligt tussen een doosje diarreeremmers en een tube tandpasta op tafel. Klinkt als de ingrediënten voor een denderend feestje, zou je zeggen, maar in dit geval zijn het spullen die nodig zijn voor een reis naar Bakoe. Zondag vertrek ik voor twee weken naar het land van olie en oligarchen, van secularisme en security, en, dit jaar, het Songfestival.

Paspoortperikelen

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Op een donderdagmorgen togen Steef en ik naar Den Haag. We gaan een Azerbeidzjaans visum aanvragen. Achter een zwaar, donker hek, in een gebouwtje zonder opsmuk met een ongeïnspireerd tuintje erbij is de ambassade van Azerbeidzjan gehuisvest. Als we binnen zijn, geven we de benodigde spullen aan de man die ons met zijn donkere, West-Aziatische ogen vanachter een dikke laag glas geduldig opneemt. Dat wil zeggen: niet alle benodigde spullen. We moeten nog een bewijs van betaling e-mailen. Wanneer we dat gedaan hebben, mogen we de visa ophalen. We vinden het prima. Dat regelen we wel. Als we naar buiten lopen, beseft een van ons dat onze paspoorten nog achter de dikke glasplaat liggen. “Kan dat geen kwaad?”, vraag ik me af.

Glasnost après la lettre?

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Azerbeidzjan schijnt  op het eerste oog geen toonbeeld van harmonie en als Hero Brinkman een Azeri was had hij zijn strijd voor democratisering binnen de regeringspartij waarschijnlijk al veel eerder opgegeven. Niettemin lijkt het erop dat het regime in Bakoe de laatste jaren voor een pro-westerse en pro-Europese koers gekozen heeft. Dat laatste zegt ook de Azerbeidzjaanse ambassadeur in een interview uit 2008. Evenzo is de deelname aan het Songfestival onderdeel van die strategie. Maar hoe goed ligt Azerbeidzjan op koers?

Als vervelende cynicus naar het Songfestival

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Ineens realiseer ik me waar ik mee bezig ben. Een internetpagina over de Kaspische Zee staat open op mijn laptop. Op de tafel ligt een boek over de Kaukasus. In m’n telefoon staat het nummer van de Azerbeidjaanse ambassade. Op mijn bovenarm prijkt een pleister, als aandenken aan mijn Hepatitis-A-vaccinatie. Waarom ook alweer? Oh ja. Ik ga naar Azerbeidzjan. Naar Bakoe. Waar het Songfestival gehouden wordt. “Hoe kom ik ook alweer in deze situatie terecht?”, denk ik.

Waar komt dat geld vandaan?

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Grote internationale evenementen zijn unica in Azerbeidzjan. Toen vorig jaar bekend werd dat het Songfestivalcircus in 2012 in Bakoe zou moeten neerstrijken, fronste menigeen de wenkbrauwen. “Azerbeidzjan? Wat moeten we daar nou?” Ondertussen werkt de Azerbeidzjaanse overheid hard aan de voorbereidingen. Het Songfestival is belangrijk voor Bakoe; het land wil zich op de kaart zetten. Kosten noch moeiten worden daarvoor gespaard. Maar in tegenstelling tot eerdere gastlanden – Duitsland en Noorwegen bijvoorbeeld – lijkt Azerbeidzjan geen rijk land. Natuurlijk zorgt de EBU voor een gedeelte van de benodigde fondsen, maar de rest van het geld zal uit Bakoe moeten komen. Waar komt het geld vandaan?

Kraagtrappen en Kaukasische Korhoenen

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Het zal de bezoekers van deze site niet ontgaan zijn: dit weekend werd het Nationaal Songfestival gehouden. Per ongeluk keek ik de finale, in afwachting van Studio Voetbal, en zag hoe Joan ‘Pocahontas’ Franka de overwinning greep. Dat wil zeggen: mijn oren hoorden het gezang, het applaus en het geouwehoer van Jan Smit, maar mijn ogen fixeerden zich op Joan’s veelbesproken indianentooi. Die tooi. Ja, ze had het niet nodig, en ja, het liedje was op zichzelf al goed genoeg; allemaal waar, maar allemaal onbelangrijk. Joan had veren op haar hoofd. Veren die mij op een idee brachten: ik ga vogelen in Azerbeidzjan.

Onrust, ontvoeringen en geweldpleging

Friso Veenstra weet eigenlijk niets van het Songfestival. Toch reist hij in mei af naar Baku om het circus van dichtbij mee te maken. Hij is nu ‘De Leek op weg naar Baku’. In zijn tweewekelijkse rubriek bekijkt Friso het Songfestival vanuit een totaal ander oogpunt.

Door Friso Veenstra

Toerisme is vermoedelijk niet het eerste waar mensen aan denken als ze aan Azerbeidzjan denken. Ik weet niet of mensen überhaupt iets denken als ze aan Azerbeidzjan denken. Ik weet niet eens of mensen überhaupt iets denken. Maar als ze dat doen, dan gaat het waarschijnlijk niet over toerisme in Azerbeidzjan. De eerste serie van ‘Oe Oe Bakoe’ lijkt bij RTL niet de hoogste prioriteit te hebben en bejaarden trekken nog niet massaal richting de jeu de boulesbanen aan de Kaspische rivièra. Nóg niet. Want er is, als ik het internet moet geloven, een bloeiende toeristenindustrie in het Kaukasische land.