Verheerlijking van de dark ages

West-Europa moet haar Songfestivalverleden van zich afschudden. Niet alleen omdat muziekstijlen uit dat verleden afgestraft worden op het moderne Songfestival. Maar ook omdat het verheerlijken van het verleden leidt tot een vertroebelde blik op het heden.

In de jaren vóór de val van de Berlijnse muur was het Songfestival een puur West-Europese aangelegenheid. In die periode, met name eind jaren ’80 en begin jaren ’90, stond het festival muzikaal stil. Bepaalde genres bleven de boventoon voeren. Europa ontwikkelde zich op muzikaal gebied, maar het Songfestival bleef achter. Op een paar leuke uitschieters na kon je spreken van een soort Middeleeuwen.

Wegens succes geprolongeerd

In de rubriek ‘Met Het Mes Op De Keel’ zet de redactie van Road to Malmö elke donderdag twee deelnemers aan het komende Eurovisie Songfestival tegenover elkaar. Beide inzendingen hebben een link met elkaar, maar er zijn ook verschillen! Het is aan jullie om de keus te maken, het mes staat immers op de keel! In deze aflevering: UK vs. Duitsland.

De link
Na drie jaar lang te hebben gefocust op nieuw talent, kiezen de Duitsers dit jaar in hun voorronde massaal voor de gevestigde naam. Topfavoriet Cascada wint met haar lied ‘Glorious’ met overmacht de nationale finale. Na enkele plagiaatclaims te hebben overleefd, is de dance-act klaar voor Malmö – en ook daar behoort Duitsland tot de getipte landen.

Grote Namen op het Songfestival is overigens geen nieuws. Naast de wereldsterren die op het Songfestival doorbraken (Abba, Celine Dion, Cliff Richard) wordt ook geregeld een beroep gedaan op gevestigde artiesten om hun carrière ten goede van hun vaderland te keren. Met name het Verenigd Koninkrijk heeft hier een recente geschiedenis mee. Het land stuurde achtereenvolgens componisten Andrew Lloyd Webber & Pete Waterman, boyband Blue en zanger Engelbert Humperdinck naar het Eurovisiepodium.

De verschillen
Grote namen, oké, maar wat hebben zij de UK de voorbije jaren gebracht? Blue hield het hoofd nipt boven water, maar voor Pete Waterman viel het doek, en Andrew Lloyd Webber scoorde slechts door de hulp van het nieuwe talent Jade Ewen. Vorig jaar bereikte de Grote Namenreeks van het Verenigd Koninkrijk een absoluut dieptepunt met de wanprestatie van Engelbert Humperdinck. De Grote Namen van het VK hebben namelijk nóg iets met elkaar gemeen: ze teren op vergane glorie.

Bonnie Tyler past met haar 61 jaar in ieder geval qua leeftijd prima in dat rijtje. Niet voor niets circuleerde er kort nadat haar deelname bekend werd de tekst ‘Britten sturen wéér een bejaarde naar Songfestival. Wegens succes geprolongeerd?’ op Twitter. Over Cascada valt tenminste nog te twisten. Haar grote mainstream successen liggen een paar jaar achter ons, maar in het echte clubcircuit is de Duitse act nooit weggeweest.

De balans
Laten we eerst en vooral duimen dat Bonnie Tyler ondanks haar leeftijd vocaal de schade beperkt houdt. De Britten hebben op dat punt al genoeg te verduren gekregen. Qua score lijkt Cascada de te kiezen dame uit dit duo, al vrezen steeds meer mensen dat haar bookmakerscores wel eens tegen kunnen vallen in Malmö. Maar welke Grote Naam wilde jij altijd al op het Songfestival zien?

En nu jullie! Zoek de verschillen, beantwoord de vraag en reageer gerust, maar vergeet niet: Je móét kiezen: Duitsland, of toch UK?

Stoppen op je hoogtepunt

Twintig songfestivalbijdrages schreef Ralph Siegel voor het Eurovisie Songfestival. Slechts één keer wist hij te winnen. Wat kan Ralph Siegel objectief gezien nog bieden? De meningen over de Duitse componist lopen sterk uiteen, maar zijn vaak ook aan smaak gerelateerd. De één walgt van zijn oubollige bijdrages, de ander zwijmelt weg bij weer een lieflijk vredesliedje. Road to Malmö zuivert de feiten en bekijkt hoe Ralph Siegel nog van toegevoegde waarde kan zijn voor het festival.

Door Hendrik Kramer

Biografie

Ralph Siegel is in 1945 in München geboren. Hij is de zoon van schlagercomponist Ralph Maria Siegel en de operettezangeres Ingeborg Döderlein. Grootvader Rudolf Siegel was operacomponist, dirigent en muzikaal leider in Krefeld. Siegel heeft zijn passie voor muziek dus zeker niet van een vreemde.

Stem op Lena!

Ze is al de beste van Duitsland, en de beste van Europa. Songfestivalwinnares Lena dingt mee voor de MTV award “Beste Wereldwijde Act 2011”. Wij van Road to Eurovision steunen haar van harte en roepen alle Songfestivalfans op om op Lena te stemmen!

Zondag betoogt Steef op deze website waarom het belangrijk is om de aansluiting met de hedendaagse popcultuur te behouden. Lena vertegenwoordigt die connectie! Door op haar te stemmen kun je het Songfestival wereldwijd positief op de kaart zetten. Laten we dat met z’n allen doen. Lena Meyer-Landrut, winnares van het Songfestival 2010, Beste Wereldwijde Act 2011. Lena vs. Britney Spears

Klik op deze link! Scroll daarna naar onderen en klik in het roze menu links op “Wereldwijde Act”. Je ziet vanzelf een fotootje van Lena verschijnen met daaronder de knop ‘Stem’. Namens alle Songfestivalfans, bedankt!

Die jongen van de kritische vragen

Dinsdag 3 mei 2011 om 19.15. Derde liveverslag vanuit het perscentrum in Düsseldorf.

Repetities en persconferenties tegelijkertijd betekent keuzes maken- maar niet als je Steef heet. Ik deed beiden, wat betekent dat iedereen me hier nu al kent als the flying Dutchman, de jongen die overal op en neer rent. Dat ik ook een andere bijnaam heb, lees je later in dit verhaal.

Kunst verheffen tot een sport

Gastland Duitsland heeft haar lied gekozen. Taken by a stranger won afgelopen vrijdag de voorronde waarin alle deelnemende songs door Lena Meyer-Landrut werden gezongen. De winnares van vorig jaar komt terug om haar titel te verdedigen; een opvallende maar interessante keuze.

Lena Meyer-Landrut tijdens het Songfestival in Oslo dat ze won

Spannend was het niet. In de superfinale haalde Taken by a stranger een overweldigende meerderheid van 79% van de stemmen. De uitgesproken voorkeur van juryvoorzitter Stefan Raab voor dit lied was daar deels debet aan. Zijn commentaar was opvallend, aangezien hij zelf twee van de concurrerende liedjes schreef. Maar al met al viel Raab en de rest van zijn jury volledig in het niet bij de grote Lenashow.

Sinds, maar eigenlijk ook al voorafgaand aan haar Eurovisieoverwinning is Lena in Duitsland mateloos populair. Dat ze ook buiten de landsgrenzen scoort bleek vervolgens in Oslo. Toch is de keuze van de NDR om Lena opnieuw in te zenden een gewaagde. Het is vragen om problemen, om vergelijkingen met haar superlied van vorig jaar. Vragen om hoge verwachtingen, waar je nooit volledig aan kunt voldoen.

Verwachtingen van gelijke aard treffen ook ieder jaar weer FC Barcelona, de favoriete voetbalploeg van een klasgenoot van mij. De spelers van Barça zijn, als ik hem mag geloven, van een dusdanig niveau dat ze iedere andere tegenstander met de grond gelijk kunnen maken. Dat gebeurt echter niet altijd, omdat de Spanjaarden te weinig effectief zijn. ‘Het gaat de spelers niet alleen om scoren, maar ook om schoonheid’, stelde mijn klasgenoot. ‘Barcelona verheft sport tot een kunst’.

Die stelling klinkt mij erg vreemd om de oren. Sport verheffen tot een kunst, dat is de omgekeerde wereld, zoiets als een Mercedes verheffen tot een Fiat Punto. Het is juist het Eurovisie Songfestival dat de zaken in de juiste volgorde zet. Het Songfestival verheft kunst tot een sport, door muziek te betrekken in een competitie.

En dus moeten we er ook niet gek van opkijken dat bepaalde typische sportmotto’s bij het Songfestival een rol spelen. De heroïek van een titelverdediger bijvoorbeeld; het is moeilijk aan de top te komen, maar moeilijker om er te blijven. Maar ook het bekende credo ‘Never change a winning team’. Geef de Duitsers op basis daarvan maar eens ongelijk.

Denk ik dat Lena zomaar opnieuw het festival gaat winnen? Nee. De kans is trouwens groot dat de Duitsers dat om financiële reden ook helemaal niet zien zitten. Maar Taken by a stranger is wel een volwaardige inzending, waarmee Lena de strijd aan kan met de andere kandidaten. De laatste keer dat een gastland echt volle bak ging was Turkije in 2004.

Het is tof dat Duitsland haar grootste ster van het moment (terug) in de strijd gooit. Een superster die haar faam bovendien aan het Songfestival te danken heeft- dat werd ook wel weer eens tijd. Bovendien geeft de terugkeer van Lena de Duitse inzending een extra verhaal. En dat is voor journalisten als ik altijd mooi meegenomen.

Steef van Gorkum

Düsseldorf definitief gekozen

Het Eurovisie Songfestival van 2011 heeft eindelijk haar Host City gekozen. Nadat verschillende bladen afgelopen week al een voorschot namen op de overwinning van Düsseldorf, is het nu definitief. Het Songfestival vindt dit jaar plaats op 191 kilometer van Utrecht, en op precies anderhalf uur treinen van mijn huis.

Hendrik nam een aantal weken terug al een flink voorschot op ‘The Road to Düsseldorf’, zoals onze site het komende seizoen zal heten, door in zijn onderzoek twaalf punten aan de stad te geven. Groot achtten we de kans toen nog niet dat Düsseldorf zou winnen van Hamburg en Berlijn. Deze beide steden werden echter afgewezen op de capaciteit van de locatie.

Bekijk de officiele bekendmaking van het nieuws op de website van de EBU:

http://www.eurovision.tv/page/news?id=20453&_t=And+the+winner+is…+D%C3%BCsseldorf%21

De beste gastheer [4]: Hannover

Berlijn, Dusseldorf, Hamburg en Hannover zijn in de race als gastheer voor het Eurovisie Songfestival  van 2011. Wij blikken alvast vooruit en kijken welke van deze vier steden onze voorkeur heeft om het festival te organiseren. Welke stad is het meest geschikt? We kijken naar de geschiedenis van de stad, het uitgaansleven, de bereikbaarheid en de capaciteit van de locaties.

Door Hendrik Kramer

Hannover (353 km van Utrecht)

Hannover is de laatste stad die een poging waagt als organisator voor het ESF 2011. De vierde, en meteen ook de kleinste van het stel. Wel is Hannover één van de grotere steden in Duitsland, en niet voor niets de hoofdstad van Nedersaksen. Songfestivalwinnares Lena woont in Hannover, een reden te meer voor de stad om zich op z’n minst de kandideren.

Ook Hannover werd tijdens de Tweede Wereldoorlog grotendeels verwoest. Onder het motto dat elk nadeel een voordeel kan hebben, wist Hannover zich te ontwikkelen tot een voorbeeldstad in moderne architectuur. Ook op technologisch gebied is Hannover toonaangevend in Duitsland. Elk jaar wordt in de Messehalle een belangrijke computerbeurs gehouden.

Juist die hal heeft Hannover ook nu voorgedragen als locatie voor het festival. Het exacte aantal toeschouwers hebben wij helaas niet kunnen vinden, maar Wikipedia meldt dat de eerder genoemde computerbeurs door zo’n 200.000 mensen kan worden bezocht. Dat er ook zoveel zitplaatsen kunnen worden gecreëerd voor tijdens de Eurovisiefinale lijkt zeer onwaarschijnlijk.

Hannover Hauptbahnhof is het centrale station van de stad. Het station is prima bereikbaar met ICE treinen vanuit Oost-Nederland en de meeste grote steden in Duitsland. Het vliegveld van Hannover is Hannover/Langenhagen International Airport. Dit betekent dat de stad ook prima bereikbaar is voor mensen die van verder weg moeten komen.

De woonplaats van Lena heeft een gevarieerd hotelaanbod. Bovendien zijn de hotels niet geconcentreerd op bepaalde regio’s in de stad, maar is eigenlijk in praktisch elke uithoek wel een onderkomen te vinden. Hannover is niet bekend om het uitgaansleven, maar de Euroclub zal ongetwijfeld gevuld zijn als het festival daadwerkelijk naar Hannover gaat.

Het grote plein voor Hannover Hauptbahnhof

Pluspunten:

+ Bereikbaarheid en verblijfmogelijkheden meer dan in orde
+ Met Lena heeft Hannover natuurlijk een streepje voor

Minpunten:

– Onduidelijkheid over de capaciteit van de locatie
– Doet qua omvang en allure flink onder voor Berlijn en Hamburg
– Staat niet bekend om festivals & feesten

Niet te voorbarig

Opvallend vroeg bracht de TROS afgelopen zomer naar buiten dat de 3J’s Nederland gaan vertegenwoordigen op het Songfestival. Met rasechte Volendammers en vrienden van Jan Smit vist de omroep daarmee weer volledig in eigen vijver. Maar voor de kritiek weer in alle hevigheid losbarst, toch één vraag: hebben we eigenlijk al enig idee wat de jongens voor lied gaan zingen?

Meedoen in de Oranjegekte: de sociale druk om te supporteren voor je geboorteland, kan zeer hoog zijn. En ik heb er niet altijd zin in om daaraan gehoor te geven. Bij het Songfestival is die druk weliswaar lang niet zo hoog als bijvoorbeeld bij een groot voetbaltoernooi, maar toch werd ik er vorig jaar af en toe best chagrijnig van. Steeds weer moest ik mensen uitleggen dat ik juist NIET hoopte dat Nederland de finale zou halen. Dat ik vond dat dit lied het niet verdiende, en dat het bovendien zou betekenen dat we volgend jaar wellicht wéér met een ‘oer-Hollandse schlager’ zouden komen.

Ook voorgaande jaren had ik vaak wel een verklaring voor het falen van de Nederlandse inzending- vooral achteraf. Er was altijd wel iets dat niet deugde: Treble & Hind waren achterhaald, Glennis niet origineel, Michelle te saai. Maar dat was vooral ook omdat ik een verklaring wílde hebben, om de teleurstelling te kunnen verklaren. Hoe vreemd voelde het om helemaal niet teleurgesteld te kunnen zijn.

Voor het komende Songfestivaljaar hoop ik in eerste instantie dan ook op een lied, waar ik in ieder geval achter kan staan. Een inzending die ik het gun om de finale te halen, waar ik schaamteloos voor kan supporteren. Ik ben extra benieuwd wat het gaat worden, en veel vroeger dan verwacht kwam er zowaar al wat nieuws naar buiten. De artiest is al bekend.

Hoe aardig Sieneke zelf ook was, haar lied kon ik niet steunen

Het Volendamse trio de 3J’s werd door de TROS naar buiten gebracht als de artiest voor Nederland dit jaar. Terug dus naar het systeem van 2009 (de Toppers), waarin niet de componist, maar de artiest de centrale rol speelt. De jongens gaan vijf liedjes voorbereiden die op het Nationaal Songfestival aan het publiek worden voorgelegd.

Na de storm van kritiek op de TROS en de selectieprocedure van 2010, ligt het voor de hand om opnieuw een wenkbrauw te fronsen. De 3J’s komen uit Volendam, en dus liggen de vooroordelen voor het oprapen. Als vanzelfsprekend gooien we de jongens op één hoop met Jan Smit, BZN en alle andere dorpsgenoten. Ook ik had mijn scherpe commentaar al op het puntje van mijn tong.

Toen ik me vanmiddag voorbereidde op het schrijven van dit stuk, realiseerde ik me plots dat ik geen enkele titel (!) van het trio zou kunnen opnoemen. Dat was mijn eer te na, en dus raadpleegde ik Youtube. Het eerste nummer, Loop met me over zee, verraste direct in positieve zin. Niet alle daaropvolgende nummers kon ik waarderen, maar ik bespeurde wel gitaren en zelfs een Ierse whistle. Na een tijdje betrapte ik mezelf erop dat ik een nummer bewust voor de tweede keer aanzette.

Dit artikel krijgt daarom toch een andere lading dan ik me aanvankelijk had voorgenomen. Ik wil zelfs oproepen de vooroordelen en het cynisme nog even weg te stoppen. Het Songfestivalnummer is nog niet gekozen. Het wordt ook niet vóór ons gekozen; dat mogen we zelf doen. Na de mislukte opzet van het Nationaal Songfestival vorig jaar hebben de televoters dit jaar 50% invloed. En, het moet worden gezegd: het is zeker niet ondenkbaar dat er ook wat leuks te kiezen zal zijn. De diversiteit in de nummers die ik vanmiddag heb beluisterd, belooft een veel boeiendere Nationale Finale dan vorig jaar.

Je kunt een inzending nooit beoordelen, voordat je het lied hebt gehoord. Net zoals je een artiest niet kunt beoordelen, voor je iets van het repertoire hebt beluisterd. Ik weet nog niet precies wat ik van de nieuwe inzending moet verwachten- misschien nog wel helemaal niets. Het kan iets worden in de trant van de eerste anderhalve minuut van dit lied– maar met een beetje pech staat er straks een fanfare op het Eurovisiepodium. Laten we de jongens in ieder geval een kans geven. Er is nog genoeg reden tot hoop.

Steef van Gorkum

Tijd voor jullie om je mening te laten horen. Luister eens naar DIT NUMMER en daarna naar DEZE. En nu eerlijk: kunnen we dit allemaal zomaar op één hoop gooien?

‘Satellite’ onder de loep

In ‘Tekst onder de loep’ neemt The Road to Oslo in de aanloop naar het songfestival de teksten van vier inzendingen onder handen. Doel is niet om te oordelen, maar om te analyseren. Door te benoemen wat je anders voor normaal aanneemt, komt de diepere betekenis naar boven. Vandaag in aflevering 1: Het Duitse lied Satellite.

Door Hendrik Kramer

In Satellite vertelt Lena Meyer-Landrut dat ze zo gek is op een jongen, dat ze maar om hem heen blijft draaien als een satelliet om de aarde. De titel ‘Satellite’ is dus vooral een metafoor. Er wordt een connectie gemaakt tussen de satelliet, en enorm verliefd op iemand zijn. Let eens op de zinnen ‘Like a satellite, I’m in orbit all the way around you’ en ‘A force more powerfull dan gravity’.

Om de jongen voor zich te winnen, doet Lena dingen die ze normaal niet zou doen. Ze doet speciaal haar haar voor hem; dat doet ze normaal gesproken dus niet. Het blauwe ondergoed dat ze koopt, kan ook naar meerdere dingen verwijzen. Het blauw van de hemel misschien? Of blauw als typische jongenskleur (beschuit met blauwe muisjes)? De rol van satelliet vindt ze ook niet teveel moeite; ook niet als ze wegvalt in het donker, of zou verdwijnen.

Al met al maakt Lena zich in het lied nogal afhankelijk van haar geliefde. ‘Whether you are sweet or cool, I’m gonna love you either way’. Of hij nu stoer doet, of lief, hij bepaalt het tempo en Lena volgt. Ze wacht buiten op hem, is soms verdrietig en down, maar ‘Wouldn’t have it any other way’. Toch is er af en toe ook een klein sprankje ‘girl power’: Lena gaat recht op haar doel af als ze zingt ‘Cupid’s arrow is just for you’.

Satellite Songtext:
I went everywhere for you
I even did my hair for you
I bought new underwear, they’re blue
And I wore ‘em just the other day

Love, you know I’ll fight for you
I left on the porch light for you
Whether you are sweet or cruel
I’m gonna love you either way

Love, oh, love, I gotta tell you how I feel about you
‘Cause I, oh, I can’t go a minute without your love
Like a satellite, I’m in an orbit all the way around you
And I would fall out into the night
Can’t go a minute without your love

Love, I got it bad for you
I saved the best I have for you
You sometimes make me sad and blue
Wouldn’t have it any other way

Love, my aim is straight and true
Cupid’s arrow is just for you
I even painted my toe nails for you
I did it just the other day

Love, oh, love, I gotta tell you how I feel about you
‘Cause I, oh, I can’t go a minute without your love
Like a satellite I’m in an orbit all the way around you
And I would fall out into the night
Can’t go a minute without your love
Oh, love, I gotta tell you how I feel about you
‘Cause I, oh, I can’t go a minute without your love

Where you go, I’ll follow
You set the pace, we’ll take it fast and slow
I’ll follow in your way,
You got me, you got me
A force more powerful than gravity
It’s physics, there’s no escape

Love, my aim is straight and true
Cupid’s arrow is just for you
I even painted my toe nails for you
I did it just the other day

Love, oh, love, I gotta tell you how I feel about you
‘Cause I, oh, I can’t go a minute without your love
Like a satellite I’m in orbit all the way around you
And I would fall out into the night
Can’t go a minute without your
Love, oh, love, I gotta tell you how I feel about you
‘Cause I, oh, I can’t go a minute without your love
Love, love, love, love, love

De tekst van Satellite is geschreven door Julie Frost en John Gordon