Als één man achter het Nederlandse lied

Morgenavond kiezen een jury en televoters het Nederlandse Songfestivallied. De discussie over welk type lied het meest geschikt is voor het Songfestival is losgebarsten, maar die vraag is eigenlijk helemaal niet relevant. Een winnende formule bestaat immers niet.

De veelzijdigheid van de 3J’s was me al eerder opgevallen

In de docusoap over de 3J’s werd de vraag naar de persoonlijke favoriet meermaals opgeworpen. Leadzanger Jan Dulles sprak zijn voorkeur uit voor een bluesnummer, met de toevoeging dat het waarschijnlijk niets voor het festival zou zijn. In één adem door opende hij de deur naar een Engelse vertaling na het Nationaal Songfestival. Immers is ook dat internationaler, commerciëler, kansrijker.

Zelf ben ik helemaal geen groot voorstander van een taalregel, die landen zou verplichten in de eigen taal te zingen. Maar de bewering dat Engelstalig altijd beter en kansrijker is, gaat me toch stappen te ver. De kunst is om goed naar de stijl van het lied te kijken. Een folknummer in de stijl van Net alsof kan bijvoorbeeld het beste in het Nederlands, en een bluesnummer wellicht in een vertaling. De stijl blues hoef je overigens absoluut niet af te schrijven voor het festival.

Het belangrijkste is dat de fans en juryleden iets kiezen waar ze zelf achter staan. Nadenken over wat typisch Songfestival is heeft Hind en vele anderen geen windeieren gelegd. Trouw blijven aan de eigen stijl maakt dat je echt bent, en dat wordt gewaardeerd. Het is geen garantie voor een finaleplaats, maar het is wel de beste optie die we hebben.

Wat de 3J’s betreft hoeft dat niet eens te leiden tot een eenzijdige voorronde. Een blik op hun grootste hits leerde mij eerder al dat de band veelzijdig is en dus kan putten uit een breed repertoire. Road to Düsseldorf heeft er dan ook alle vertrouwen in en hoopt op een lied waar de heren zelf volledig achter staan.

Steef van Gorkum

Hebben jullie al een favoriet? En waar ga je op letten bij het uitbrengen van je stem?

Hoeveel folklore kan een mens aan?

In de rubriek ‘Met het mes op de keel’ zet de redactie van The Road to Oslo elke week twee deelnemers aan het komende Eurovisie Songfestival tegenover elkaar. Beide inzendingen hebben een link met elkaar, maar het is aan jullie om ook de verschillen te zien: Je móét immers kiezen! In deze aflevering: Finland vs. Servie.

De Link —> Het Lied

Direct in de eerste halve finale zien we de folkloristische liedjes van Finland en Servie. Voor Servie was dat een uiterst bewuste keuze. Daar koos men voor Goran Bregovic in een vergelijkbaar systeem als in Nederland, met één componist en één (zeer traditioneel) liedje. Uitvoerende Milan Stankovic zingt het zelfs letterlijk: dit is nou typisch de Balkan! Vraag ik me trouwens wel af: als dit typisch Balkan is, wat was Lane Moje dan…? De Finse meisjesgroep Kuunkuiskaajat zingt ook in de eigen taal, maar leunt met een sirtakiachtig nummer verder vooral op Griekse sentimenten.

De Uitvoering

De blonde, echt Finse meisjes van Kuunkuiskaajat brengen hun nummer aanstekelijk. Daarbij moet wel worden aangetekend dat het podium in Oslo vele malen groter is dan in de Finse finale; de dames moeten zien te voorkomen dat ze, a la Treble, verzuipen in die ruimte. Verder is de accordeon een leuke en redelijk originele gimmick, maar violen zijn minder dan een jaar na Alexander Rybak toch echt al cliché geworden; die kunnen de dames beter in Finland achterlaten.

Milan Stankovic uit Servie is ook blond, maar niet echt (neem ik toch aan??). Hij is sowieso een ietwat excentriek figuur, maar dat past eigenlijk wel bij het lied. Juist daarom denk ik dat Milan de aangewezen persoon was om dit lied in Oslo te brengen. De act moet niet ineens heel normaal en heel braaf worden, maar vooral zo chaotisch blijven als tijdens de nationale finale. Bovendien is het wel leuk: vorig jaar een kroeskop, dit jaar… tsja, huiskamervraag: hoe moet je Milan’s verschijning nou omschrijven?

De meiden van Kuunkuiskaajat: beiden natural blonds

De Kansen

Finland en Servie treffen elkaar, zoals gezegd, direct in de eerste halve finale. Twee nummers uit hetzelfde genre, bovendien redelijk vlot na elkaar geloot, dat doet de vraag rijzen hoeveel folklore de Eurovisiekijker aan kan. Beide landen kunnen rekenen op wat regionale steun, maar haalden toch niet altijd (op eigen kracht) de finale. Toch houden ergens de overeenkomsten op: Finland treedt namelijk aan na het kansrijke lied uit Slowakije, terwijl Servie na Letland en voor Bosnie & Herzegovina, en Polen mag.

De eerste halve finale stroomt niet over van kanshebbers, dus zullen er zeker verrassende liedjes de finale halen. The Road to Oslo geeft Servie daarvoor net iets meer kans dan Finland, maar in de finale zullen beide landen geen potten meer kunnen breken. En dat is misschien maar goed ook.

En nu jullie! Zoek de verschillen, beantwoord de vraag en reageer gerust, maar vergeet niet: je móét kiezen: Servie, of toch Finland?